PIS zagrał w Chilli

To był kolejny koncert PIS, na którym byłem. Byłem też na pierwszym, który duet zagrał krakowskiej „Drukarni”. Ale tamten koncert bardzo się różnił od tego piątkowego. Ten pierwszy koncert był dobry, Panowie zaprezentowali pomysł, pokazali swoje podejście do tematu, ale były to te przysłowiowe koty, co poszły za płoty. Od tamtej pory PIS zagrał kilkaset koncertów. Podejrzewam, że materiału mają na kilka godzin grania. Chcę przez to powiedzieć, że Piotrek i Sierściu ciągle poszukują, ciągle coś zmieniają, odnajdują stare, zapomniane piosenki, bo lubią to robić. Odświeżają je i pokazują w nowej, absolutnie swojej odsłonie.
To nie jest odśpiewanie kawałków, to jest świetna robota dojrzałych artystów, którzy dzielą się swoją wrażliwością z publicznością. To nie są kawałki bez tematu, to są historie, które opowiadają o życiu, o jego blaskach i cieniach. A opowiedzieć je bez banału wcale proste nie jest. Interpretacje, które proponuje PIS mają po prostu moc. Robert pokazuje nam swoją inną twarz, inną niż znamy z „4szerów”, ale chyba też pełniejszą, bardziej zróżnicowaną. A co robi Piotr? Jeśli komuś, jak napisałem we wstępie wydawałoby się, że granie na pudle,  na takim poziomie jest proste, byłby w dużym błędzie. Przy tak niewielkim nagłośnieniu zagrać z taką dynamiką to nie lada sztuka, która Piotrowi się udaje, bo słyszymy w odpowiednich momentach i mocne rockowe forte, ale dotyka nas także liryczne piano. Panowie ja nie mam pytań, niech żałują ci którzy was tym razem nie widzieli i nie słyszeli. Mam nadzieję, że usłyszymy was wkrótce i odkryjecie przed nami znowu coś nowego.
(BR)