„Szlachetna Paczka”: Dary trafiły do rodzin – galeria zdjęć

Hasło „Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego” urzeczywistniło się i stało się faktem podczas finału Szlachetnej Paczki 13 i 14 grudnia w rejonie Bochnia. Przygotowana przez darczyńców pomoc dotarła do rodzin.

Chcieliśmy z tego miejsca bardzo serdecznie podziękować Darczyńcom – wszystkim osobom, które przyczyniły się do powstania paczek i skompletowania potrzeb. Darczyńco – jesteś Bohaterem! Przyczyniasz się do zmiany świata na lepsze, pomagasz stworzyć zalążek nowej rzeczywistości. Wnosisz radość i szczęście w życie osób, u których może czasami one już słabo się tlą. Jesteś Aniołem – dzielisz się swoimi skrzydłami, by skrzydła innych znów mogły latać. Dodajesz wiary w nich samych i sprawiasz, że czują się przez kogoś docenieni. Pokazujesz, że ich postawa walki i bohaterstwa w końcu została dostrzeżona i nagrodzona. Za to wszystko serdecznie dziękujemy. Niech dobro Waszego serca do Was powróci, bo jesteśmy przekonani, że jest ono jedyną rzeczą, która pomnaża się przez dzielenie – mówi Izabela Łącka, koordynator „Szlachetnej Paczki” w naszym rejonie.

Chciałabym także podziękować wszystkim Instytucjom i Osobom, które pomogły nam w dotarciu do najbardziej potrzebujących. Urzędowi Miasta, Starostwu Powiatowemu oraz Dyrekcji i Pracownikom I Liceum Ogólnokształcącego im. Króla Kazimierza Wielkiego za pomoc i przychylność na poszczególnych etapach realizacji Projektu. Dziękuję Firmie meblowej RIKO, firmie Euro-Okna Trojan, Serwisowi AGD Jankowski oraz Panu Kierowcy „Siódemki” za pomoc przy transporcie paczek z magazynu. Dziękuję wszelkim osobom, które były przychylne i pomagały nam w realizacji projektu – nie sposób oddać słowami wdzięczności dla Was! Szczególne ukłony dla Wolontariuszy – dzięki ich pracy i zaangażowaniu Darczyńca mógł spotkać się z historiami Rodzin i podzielić się dobrem – dodaje Izabela Łącka.

Kilka fragmentów relacji z odwiedzania rodzin podczas finału:

Kuba, który nieśmiało siedział w pokoju obok podczas noszenia paczek, gdy już Zuzia pobiegła je odpakowywać, on wszedł i zaniemówił. Gdy otwarto paczkę z prezentem dla niego, Zuzia pełna radości wykrzyknęła: „Kuba! Zobacz, to coś dla Ciebie! Przecież o takich marzyłeś!”.

Dziewczynka najbardziej oczekiwała na grę Monopoly, która była jej marzeniem od bardzo dawna. Otwierała kolejno wszystkie paczki z nadzieją w oczach. Tak się złożyło, iż gra była w ostatniej i gdy tylko ją zobaczyła, porwała, uniosła w górę, a następnie przytuliła. Po chwili zebrała wszystkie swoje prezenty wpakowała do jednego z pudeł i chodziła po pokoju mówiąc, że jest dzieckiem szczęścia.

W chwili, gdy weszliśmy do domu, Pani Krysia czekała na nas w pokoju siedząc w fotelu przy mieniącej się choince. Przywitała nas wszystkich uśmiechem, którego nie widziałyśmy na poprzednich spotkaniach.

Chłopcy założyli nowe buty. Nie chcieli ich zdjąć i tak chodzili po mieszkaniu. Cieszyli się, że tej zimy będzie im ciepło w mroźne dni.

Pani Jadwiga po otwarciu paczek rozpłakała się ze wzruszenia i powiedziała: „Ewcia miała rację, marzenia rzeczywiście się spełniają”.

Pierwszy do rodziny dotarł węgiel. Na hasło: „Jedzie węgiel” wszyscy wybiegli z domu otwierać bramę i czekali z niecierpliwością aż wielkie auto podjedzie z węglem. W momencie wysypywania węgla, Pani Kinga aż krzyknęła ze szczęścia, a dzieci nie posiadały się z radości – skakały w górę z okrzykami. Pani Stanisława nie powiedziała ani słowa, nie była w stanie. Po jej policzkach popłynęły tylko łzy. Cała rodzina odetchnęła z ulgą- wreszcie są gotowi na nadchodzącą zimę.

Kinia, kiedy tylko zobaczyła nową rzecz, to podrywała się z ziemi, by ją pokazać. Ubrała sobie nowe, śliczne buty (to nic, że na odwrotne nogi. Jej pasowały idealnie), a do tego różowe rękawiczki. Paradowała zadowolona po mieszkaniu, podkreślając, że teraz nie zgubi rękawiczki, bo są na sznureczku.

[materiał nadesłany]

fot.: nadesłane